Iako ima samo 17 godina, Radovan Ivanović iz Banjaluke svojom harmonikom polako osvaja svijet i primjer je kako talenat povezan sa radom i trudom daje blistave rezultate. Ovaj učenik Muzičke škole „Vlado Milošević“ u klasi profesora Milana Vidovića, ponosno nosi titulu juniorskog harmonikaškog šampiona i svjetskog vicešampiona.
Piše: Bojana Ratković
Radovan je sa pet godina prvi put uzeo harmoniku u ruke. Budući da mu se otac amaterski bavi sviranjem harmonike, ljubav prema muzici i ovom instrumentu krenula je upravo od njega.
„Prve korake i same početke u sviranju naučio sam od oca. Polaskom u nižu muzičku školu profesori su uvidjeli moj talenat za sviranje harmonike i nesebično radili sa mnom pa sam počeo da stičem ozbiljnija znanja. U osnovnoj školi sam prvi put nastupao na jednoj priredbi i tako je sve počelo, a ljubav prema harmonici je sve više rasla“, rekao je ovaj mladić.
Nakon toga su uslijedili nastupi i nagrade, a na prvom takmičenju na koje je otišao je osvojio prvu nagradu. Prvi solo nastup, koji je ujedno i njegov najdraži, imao je 2013. godine i to sa samo 11 godina, a nakon toga se lavina uspjeha samo nastavila.
„Otišao sam u Kragujevac na međunarodno takmičenje ‘Zvezdane staze’ gdje je konkurencija bila veoma jaka, tada sam osvojio prvo mjesto. To mi je bila velika motivacija da nastavim dalje. Tako je i bilo, već naredne godine otišao sam na nekoliko međunarodnih takmičenja i na svima ostvario zapažen uspjeh“, kaže Radovan.
Od značajnijih takmičenja i nagrada, Radovan navodi svjetsku vicešampionsku titulu 2016. godine u kategoriji do 15 godina, a takmičenje se ponovilo i ove godine gdje je opet zauzeo drugo mjesto u kategoriji do 18 godina. Na cijelom takmičenju bio je jedini predstavnik iz BiH, dok su u žiriju bila samo najpoznatija svjetska harmonikaška imena. Takođe, na takmičenju održanom u Sloveniji, jednom od rijetkih gdje postoji mogućnost nastupanja i takmičenja u više žanrova, Radovan je ponio titulu juniorskog šampiona.
„Što se tiče žanrova koje sviram, klasičnu muziku učim u školi i dosta radim na tome kako sa profesorom, tako i što posjećujem mnoge masterklasove. Radio sam sa mnogim svjetski poznatim profesorima. Pored klasične muzike, bavim se i narodnom muzikom i trenutno idem kod Ljubiše Pavkovića na časove u Beograd. Okušao sam se malo i u džez muzici, prošle godine na takmičenju u Sloveniji. Takmičio sam se u sve tri kategorije gdje sam ponio titulu juniorskog šampiona cjelokupnog takmičenja. Svaka nagrada koja dolazi kao produkt marljivog i ozbiljnog rada je veoma draga ali ova nagrada je možda jedna od dražih jer su na ovom takmičenju takmičari mogli da pokažu sve svoje sposobnosti u interpretaciji više žanrova muzike. Ja sam jedan od rijetkih takmičara koji su se prijavili u sva tri žanra (klasična muzika, džez, etno-narodna) i proglašen sam za juniorskog šampiona takmičenja“, navodi ovaj mladić.
Iako mu harmonika oduzima dosta vremena, Radovan se trudi da sve stiže. Na samom početku želja mu je bila samo učešće na takmičenju, a nakon prvog nastupa i motivacija mu je sve više rasla.
„Odricanja ima, pogotovo ako se ide na neko veće takmičenje. Ove godine sam išao u Njemačku gdje program traje oko 40 minuta i zahtjeva mnogo truda. Od septembra smo spremali taj program, a to su svakodnevna vježbanja tako da odricanja mora biti. Ne želim da trpi ni društvo ni škola, vrijeme ne trošim uzalud nego se dobro organizujem i uspjevam da za sve odvojim dovoljno vremena“, kaže naš sagovornik.
Podrška ljudi koji ga okružuju, sva takmičenja na kojima je bio i sva dosadašnja postignuća su mu velika motivacija da bude što bolji.
„Veliku podršku mi pruža porodica kao i prijatelji što mi mnogo znači jer me iskreno podržavaju u onome što radim ali porodica je ipak tu uz mene najviše i kroz sve ovo prolaze sa mnom. Osjećaj nakon tako velikih uspjeha je neopisiv. Sjećam se te 2013. godine, uspjeh mi je bio i sam izlazak na takmičenje, tačnije da ispunim sve uslove za izlazak na takmičenje. Budući da sam se takmičio u Srbiji, a poznato nam je svima kako oni sviraju i da sam pored takve konkurencije ostvario uspjeh, veoma mnogo mi je značilo i motivisalo me. U takvim trenucima vidite da ono što radite nije uzalud“, izjavio je on.
Kao značajnije profesore i ljude sa kojima je radio navodi profesoricu Nadu Vješticu, profesora iz Rusije Jurija Šiškina s kojim je ove godine radio masterklas, profesora Boruta iz Slovenije i profesora Murzu iz Ukrajine. Ljudi koji su doprinijeli njegovom uspjehu su profesori klasične muzike Savo Čovičković i Milan Vidović iz Muzičke škole “Vlado Milošević” i profesor Ljubiša Pavković u dijelu koji se tiče etno-narodne muzike.
„Konstantno ulažem u sebe i trudim se da svaku priliku iskoristim, nerijetko se desi da na nekom takmičenju bude profesor koji iza sebe ima godine rada i da održi nekoliko časova, a ja se trudim da budem dio svega toga. Ove godine dodjeljena mi je nagrada grada ‘Mladima za 2019. godinu’, za sve dosadašnje uspjehe i rezultate koje sam postigao, na čemu sam im veoma zahvalan kao i na podršci“, navodi ovaj mladić.
Što su uspjesi značajniji i što Radovan teži ka većim ciljevima, to su i finansijski troškovi sve veći. Pored troškova instrumenta, nije nimalo lako ni finansijski ispratiti sva ta takmičenja, pogotovo ako su na svjetskom nivou. Podršku sa strane dobija koliko je to moguće, ali mu ipak najviše pomažu roditelji.
„Ja volim reći da je sviranje harmonike ‘skup sport’, zaista se i pokazalo da je tako. Kada sam bio u Njemačkoj jedan član žirija mi je rekao da bih ostvario veći uspjeh vrlo lako, da sam imao bolju harmoniku. Iako je prilično visoka cijena moje harmonike, što su veća i značajnija takmičenja to su i ljudi sve bolje opremljeni“, izjavio je Radovan.
Nakon ovih rezultata i uspjeha u Njemačkoj Radovan ima u planu otići na „Svjetski trofej harmonike“ koji će se u novembru održati u Portugalu, a koji je jedno od napriznatijih svjetskih takmičenja. Pored toga, ovaj mladić ima jasne želje i ciljeve za budućnost i hrabro korača ka njima.
„Želja mi je da jednog dana postanem profesor harmonike, a pored toga da budem i jedan od izvođača kao što su neka velika svjetska imena poput profesora Šiškina i Skljarova. Takođe želja mi je da njegujem našu narodnu tradicionalnu muziku, a za sve to je potrebno još puno truda, rada i školovanja. U planu mi je da upišem Muzičku akademiju ali s obzirom da je ovdje nema, moraću dalje. Velika želja mi je da se ovde kod nas otvori Muzička akademija jer bih onda sigurno ostao u svom gradu“, rekao je on za kraj razgovora.
Ovaj tekst je kreiran u sklopu projekta “Snaga pozitivne priče”, koji realizuje eTrafika.net a podržavaju USAID i IOM. Autor ovog teksta je odgovoran za njegov sadržaj i stavovi koji su u njemu izneseni ne odražavaju stavove USAID i IOM.
