Zbog ljubavi prema uličnoj fotografiji, ali i činjenice da je kategorija “Ljudi mog grada” kreirana u čast fotografa Gorana Terzića, fotograf Nikola Tadić priželjkivao je pobjedu upravo u ovoj kategoriji. Ta želja mu se ostvarila ove godine, kada je na Memorijalnom foto-konkursu “Goran Terzić” nagrađen za fotografiju “Knjiški moljac”.
Piše: Melani Isović
Kako nam govori, svoje radove šalje samo na ovaj konkurs, a upravo je eTrafika povezana sa njegovim prvim foto koracima.
„Fotografijom sam se počeo baviti prije šest godina. Prekretnica u mom fotografskom životu jeste upravo eTrafika, koja je 2014. godine organizovala kurs fotografije sa organizacijom AIESEC. Došao je momak iz Beograda koji se zvao Luka i držao nam je kurs fotografije mjesec dana. To je bio jedan od momenata kad sam se bliže upoznao sa fotografijom i to su moji prvi profesionalni počeci u karijeri“, navodi Tadić.
Šta za Vas znači pobjeda u kategoriji “Ljudi mog grada” na Memorijalnom foto-konkursu „Goran Terzić“?
To je kategorija koja mi je najbliža i u kojoj sam želio da pobijedim zato što volim uličnu fotografiju i fotografije ljudi na ulici. A sa druge strane, znam da je to kategorija koja je napravljena isključivo zbog Gorana, jer je on radio kolekciju “Ljudi mog grada”, pa mi je i sa te strane možda i najdraža kolekcija, jer sam ga poznavao.
Šta za Vas fotografija predstavlja?
Fotografija je jedno jako moćno i efektno sredstvo. Fotografija je nešto što čovjeku može da mijenja emocije i raspoloženje zavisno od motiva koji je na njoj prikazan. Može dosta toga da govori umjesto riječi.
Ove godine među pobjednicima prvi put imamo dva brata, Vas i Vašeg brata Vladimira. Takođe, vas dvojica ste nedavno organizovali izložbu fotografija gdje su se fotografije prodavale u humanitarne svrhe. Recite mi nešto više o tome?
Vladimir i ja smo te naše prve korake krenuli skoro u isto vrijeme. Uvijek smo bili jedno drugom podrška. Vladimir više voli pejzaže, dok sam ja otišao u komercijanu fotografiju.
Ideja za izložbu fotografija je potekla iz JU Centar za kulturu iz Čelinca. Shvatili smo da se za dan opštine ne možemo organizovati kao proteklih godina, zbog koronavirusa (sportska dešavanja, velika okupljanja i slično). Zaključili smo da možemo da napravimo izložbu fotografija na otvorenom. Otvaranje je bilo u holu srednje škole zbog vremenskih neprilika, ali smo ipak sutradan na dan opštine uspjeli da iznesemo kolekciju na šetalište i vrijeme nas je poslužilo. Fotografije su sve prodate, pojedine i više puta. Novac je otišao u dobre ruke, za jednu djevojku kojoj je potreban novac za liječenje.
Koje motive i teme fotografija najviše volite?
Što se tiče tema, najviše radim fotografije vjenčanja i u njima pokušavam da ispoljim umjetnost i ostavim neki svoj pečat. Rad se zasniva na hvatanju momenta koji se desi tog trenutka i nikad više. Brzinom, spretnošću i držanjem fotoaparata konstantno u rukama pokušavam da lovim te momente.
Konkurencija za fotografije vjenčanja je velika. Kako uspijevate da ponudite nešto drugačije od ostalih?
Velika je konkurencija. Banjaluka i regija imaju odlične fotografe. Što se tiče fotografa vjenčanja to je jedna od rijetkih oblasti u fotografiji od koje stvarno može da se živi na ovim prostorima. Sebe bih istakao na taj način što sam uvijek tu u centru dešavanja, ne prepuštam ništa slučaju. Mladenci vide da sam stalno tu da lovim sve momente koji su njima značajni i poslije mi se zahvaljuju i preporučuju me.
Kako ste proveli ovaj period koronavirusa?
Bio sam u Zagrebu na foto-seminaru. Tu je bilo 15 osoba iz regije pod vodstvom Damira Hoyke. On je jedan od najpoznatijih Hrvatskih fotografa. Jednu sedmicu je trajao seminar bilo je konstantnog rada tokom cijelog dana. Radili smo sa poznatim ličnostima iz Hrvatske, radili smo modne kolekcije na revijama, radili smo fotografije za velike kompanije i brendove. Tako da mi je to jedno od velikih i značajnih iskustava. U Zagrebu ćemo 25. avgusta imati izložbu u galeriji AMZ ( Arheološki muzej u Zagrebu).
